Niwa, znana obecnie jako ulica na terenie Sławkowa, ma bogatą historię, sięgającą lat 1870–1954, kiedy to funkcjonowała jako gromada w gminie zbiorowej Sławków. Następnie, w latach 1954–1961, Niwa stała się siedzibą wydzielonej gromady Niwa, obejmującej tereny takich obszarów jak Dębowa Góra, Burek oraz Garbierza. Co ciekawe, w czasie II wojny światowej niestety funkcjonowało tu również nieoficjalnie niemieckie określenie na tę osadę – Flurweiler.
Warto zaznaczyć, iż w latach 1945–1976, w Niwie znajdowała się szkoła podstawowa II stopnia, która zapewniała naukę dla dzieci z okolicznych miejscowości, takich jak Ciołkowizna, Korzeniec czy Groniec. W tej placówce edukacyjnej, która składała się z 7 klas, uczyło się rocznie od 100 do 150 uczniów. Z kolei po 1 września 1976 roku szkoła w Niwie zmieniła swoją formę, oferując jedynie naukę dla klas I–IV, natomiast starsze dzieci dowożono na koszt urzędu do Miejskiej Szkoły Zbiorczej w Sławkowie.
W 1983 roku podjęto decyzję o przekształceniu budynku szkolnego w Niwie w Szkolne Schronisko Młodzieżowe. Prace modernizacyjne zakończyły się na przełomie 1984 i 1985 roku, kiedy to obiekt został oddany do użytku jako schronisko mogące pomieścić 60 osób nocujących, wyposażone w niezbędną infrastrukturę.
Na terenie Niwy swoją siedzibę ma także Wspólnota Leśna Sławków, a działająca w pobliżu magistrala kolejowa do Huty Katowice wpłynęła negatywnie na lokalną faunę i florę, degradując środowisko naturalne oraz zaburzając gospodarkę wodną.
W Niwie istnieje także użytek ekologiczny Niwa-Gozica, co wskazuje na lokalne starania o ochronę przyrody. Warto również dodać, że ulica ta przynależy do parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Sławkowie, której kościół filialny znajduje się tutaj od 1983 roku.
W zakresie komunikacji, Niwa obsługiwana jest przez linie autobusowe 49 i 949 KZK GOP, co zapewnia mieszkańcom i odwiedzającym wygodny dojazd do tego malowniczego miejsca.
Literatura
W literaturze dotyczącej Sławkowa wymienia się kilka istotnych publikacji, które są nieocenionym źródłem wiedzy na ten temat. Warto przytoczyć chociażby prace F. Kiryka oraz G. Makiełło-Jarży, które rzucają światło na historię oraz kulturę tej miejscowości.
F. Kiryk (red.), Dzieje Sławkowa, Kraków 2001.
G. Makiełło-Jarża, Rodzinne środowisko wychowawcze a tradycje kulturowe społeczności lokalnej, Kraków 1989.
Ważnym źródłem są również zbiory encyklopedyczne, w tym pozycja „Niwa” zawarta w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego, który został wydany w 1886 roku. Praca ta, będąca cennym przewodnikiem po przeszłości geograficznej, dostarcza szczegółowych informacji o różnych lokalizacjach.
Oprócz literatury, znane są również różne części miasta Sławkowa, które zostały zidentyfikowane i sklasyfikowane w ramach aktualnych danych TERYT. Poniżej zamieszczono listę tych części:
Części miasta zgodnie z TERYT |
|
---|---|
Inne części miasta |
|
Przypisy
- Rolf Jehke Herdecke: Territoriale Veränderungen in Deutschland und deutsch verwalteten Gebieten 1874-1945.
- G. Makiełło-Jarża, Rodzinne środowisko wychowawcze a tradycje kulturowe społeczności lokalnej, Kraków 1989 r., s. 59.
- Dz.U. z 1961 r. nr 50, poz. 273
Pozostałe obiekty w kategorii "Obiekty związane z transportem i komunikacją":
Sławków (stacja kolejowa) | Sławków Południowy LHS | BurkiOceń: Niwa (Sławków)